Porsche 997 911 GT3 RS: rijtest en video (2024)

Auteur: CasperH, gepost 26 september 2015 om 19:00 – 51 Reacties

Een fijne 450 natuurlijk ademende Duitse superpferden, daar zeggen we geen nee tegen!

Wederom een wat “nieuwere classic” uit de stallen van Gina Classics, nadat we eerder de BMW M3 GTS reden. Maar laten we eerlijk zijn, we zouden gestoord zijn als we de kans om in een Porsche 911 GT3 RS te rijden voorbij lieten gaan. En dus gingen we in alle vroegte op weg naar Drachten om dit pareltje op video te zetten.

Op papier zit het wel goed met de GT3 RS. Zoals gezegd zitten er 450 natuurlijk ademende pk’s in de kont van dit donkergrijs met rood uitgevoerde beest. Dat was 15 pk meer dan de GT3 van dezelfde generatie. De 3.8 liter krachtbron mocht zijn 118 pk’s per liter via een handgeschakelde zesbak naar de achterwielen blaffen. En handgeschakeld is zoals het hoort in een GT3 RS als je het mij vraagt. De sprint naar 100 kost 4,0 seconden overigens, en de topsnelheid bedraagt 310 kilometer per uur.

Voor een betere wegligging is er een iets liberalere versie van het Porsche Active Suspension Management uit die tijd gemonteerd, en is de spoortbreedte aan de voorzijde vergroot. Niet alleen brede heupen dus, maar ook brede schouders voor de GT3 RS. De velgen zijn overigens 19 inch groot en aan de achterzijde 12 (!) inch breed. En over de achterzijde gesproken: die vleugel is van koolstofvezel en de uitlaatdempers van titanium.

Noviteit op de GT3 RS waren de actieve motorsteunen, die inmiddels hun weg hebben gevonden naar veel Porsches. Effectief houdt het in dat de steunen stijver worden bij snel rijden, waardoor er minder kanteling van het blok plaatsvindt en de auto stabieler op de weg komt te liggen. Daardoor gedraagt de auto zich rustiger en voorspelbaarder in bochten. En mocht je hem toch op z’n dak krijgen dan was er altijd nog de rolkooi. Het Clubsport pakket van de GT3 was namelijk standaard op de GT3 RS.

Dat de GT3 RS klaar was voor gebruik op het circuit werd bewezen door een aantal journalisten. In 2010 schreef Walter Röhrl, Porsches legendarische testcoureur, zich in voor de 24 uur van de Nürburgring met een straatlegale Porsche 997 GT3 RS. De enige modificaties waren kleinere velgen (er waren geen goede slicks te krijgen in 19 inch) en een iets steviger rolkooi. Helaas moest Röhrl zich op het laatste moment terugtrekken om gezondheidsredenen maar zijn teamgenoten besloten alsnog de missie te volbrengen en reden de race keurig uit, om vervolgens de auto nog een paar honderd kilometer over de openbare weg naar huis te rijden.

En rijden doet deze 911 GT3 RS fantastisch. Wat een héérlijk apparaat zeg. De RS-uitvoeringen van de 911 zijn bijna allemaal Top 10 noteringen in mijn “moet ik hebben”-lijst en daarom had ik me bijzonder op deze rit verheugd. Een beroemd gezegde luidt “never meet your heroes” maar dat gaat in dit geval echt niet op. De GT3 RS maakt tijdens deze eerste kennismaking alle verwachtingen waar. Vanaf het moment dat je instapt heb je het gevoel dat je gaat racen. Het heerlijke alcantara stuur voelt zwaar, maar je voelt zelfs bij het uitparkeren al dat het allemaal bijzonder precies is.

Dat wordt alleen maar mooier als je op snelheid gaat spelen. Soms heb ik het idee dat de neus al in de richting staat waar ik heen wil, terwijl ik nog niet eens aan het stuur gedraaid heb. Zo snel, zo zuiver, heerlijk. De soundtrack draagt bij aan het genot. Je wil elke keer naar die dik 8000 toeren rammen om beloond te worden trommelvliesp*rno van het meest vulgaire soort.

Schakelen doe je voor de lol, gewoon om wéér die rush te voelen. En het onderstel is straf, zoals het hoort bij een auto van dit kaliber. Het is ook een échte 911 qua besturing. Te vroeg op het gas als je de bocht uitkomt en je neus gaat naar buiten, maar zet de neus in de juiste richting en je kan ongenadig veel grip genereren op de achterbanden. Alleen maar lol, deze auto.

Het exemplaar dat wij bij Gina Classics hebben geleend heeft 17.000 kilometers achter de rug en slechts twee eigenaren. Het is een origineel Nederlands geleverde auto. Mocht ik me er ooit één kunnen veroorloven, dan wil ik hem in deze kleuren: het grijs en rood van de introductiefoto’s uit 2009. En dan mag de radio eruit, die heb ik niet nodig.